Pensjonat Irena znajduje się na zboczu Wysokiego Wierchu w Bukowinie Tatrzańskiej, 1 km od kąpieliska termalnego. Obiekt dzieli 1,5 km od wyciągu narciarskiego Olczański Wierch.
Pokoje w pensjonacie Irena ozdobione są drewnianymi elementami i oferują telewizor oraz bezpłatny bezprzewodowy dostęp do Internetu. W każdym pokoju mieści się łazienka z prysznicem.
Pensjonat Irena dysponuje całodobową recepcją i ogrodem ze sprzętem do grillowania. W obiekcie znajduje się także wspólna kuchnia. Śniadanie serwowane jest w jadalni.
Pensjonat Irena znajduje się 6 km od wyciągu narciarskiego Jurgów i 14 km od Zakopanego. Obiekt usytuowany jest w pobliżu 3 wyciągów narciarskich: Wysoki Wierch oddalony jest od niego o 10 metrów, Niedźwiadek o 100 metrów, a trzeci wyciąg o kolejne 50 metrów.
Doba hotelowa od godziny 16:00 do 10:00.
W momencie zameldowania wymagane jest okazanie ważnego dowodu tożsamości ze zdjęciem oraz karty kredytowej. Życzenia specjalne zostaną zrealizowane w zależności od dostępności, a ich realizacja może podlegać dodatkowej opłacie.
Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)
Pokój trzyosobowy. Jest to pokój z drewnianymi elementami dekoracyjnymi i telewizorem. W prywatnej łazience znajduje się prysznic. Pokój Trzyosobowy - 3 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 12 mkw. ;
Pokój rodzinny. Jest to pokój o powierzchni 12 m². Rodzinny - 4 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 12 mkw. ;
Pokój Dwuosobowy z 1 lub 2 łóżkami. The twindouble room offers a dining area, a wardrobe, a balcony with garden views as well as a private bathroom featuring a shower. The unit offers 2 beds. Pokój Dwuosobowy z 1 lub 2 łóżkami - 2 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 15 mkw.
Noclegi w Bukowinie Tatrzańskiej
Bukowina Tatrzańska opis: Pierwsze wzmianki na temat Bukowiny Tatrzańskiej pochodzą z XVII wieku. Wieś najprawdopodobniej powstała na skutek wdzierania się w głąb tatrzańskiej puszczy pojedynczych osadników. Przez wyrąbywanie i wypalanie polan w oddalonej głuszy leśnej powstała zagroda lub kilka zagród, następnie wytyczono granice tej osady, zatwierdzono i wpisano do ksiąg gruntowych. W początkach XIX wieku, wskutek ciągłych wojen skarb austriacki coraz bardziej pustoszał, a niedobory uzupełniano poprzez zaciąganie licznych pożyczek bankowych. Hipotecznym zabezpieczeniem jednej z takich pożyczek była ziemia nowotarska. Mieszkańcy Bukowiny walczyli z dziedzicem Emanuelem Homolaczem, który od 1846 r. odbierał siłą grunty, polany, łąki i pastwiska. W początkach XIX wieku, istniał w Bukowinie przemysł i rzemiosło. Istniało kilka młynów, gonciarni i tartaków (trocy). Z rzemieślników działali w Bukowinie cieśle, stolarze, kołodzieje, szewcy wyrabiających kierpce. W pierwszych dziesiątkach XX wieku w Bukowinie powstały szkoła i kościół, które wywarły ogromny wpływ na ludność. 2 sierpnia 1931 roku ukończono i oddano do użytkowania parter budynku Domu Ludowego. Został on przystosowany do kursów spółdzielczych. Przez to zyskano dodatkowe środki na dalszą budowę.